maandag 24 september 2018

Nina Konijn

Hoi allemaal, ik ben Nina Konijn!


In de zomervakantie ben ik geboren op Terschelling, is dat niet bijzonder? Op zich niet natuurlijk, want het rammelt daar van de konijnen. Maar ik ben wel een bijzonder soort, namelijk een geháákt konijn.


3 jaar geleden werd daar ook al een gehaakt konijn geboren: Ko Nijn. Wij lijken niet op elkaar vind ik, afgezien van het feit dat we beiden gehaakt zijn. En we hebben allebei mooie lange flaporen.


Ik mocht zelf kleurtjes uitkiezen, alvast voor een lekkere warme trui voor de winter. Ik koos geen twee (zoals bij het patroon), maar wel drie kleurtjes uit! Tussendoor mocht ik even op de foto. Ik kon zelf nog niet eens zien hoe het werd, maar benieuwd dat ik was! Gelukkig maar dat ik op deze foto ook nog geen neus en mond had, want dan had ik die koek vast en zeker lekker opgesmikkeld. En alsof drie kleurtjes garen nog niet genoeg was, koos ik er ook nog een stofje bij uit. Zo leuk voor op mijn trui en oren! En dat mocht ook nog, nou ben ik geen bijzonder konijn?? 


Eerst zat ik na de vakantie nog een tijd zonder ogen, neus en mond op de piano, naast mijn nieuwe vriend Karel Kikker. Dat duurde lang hoor! Maar éindelijk kreeg ik ook een gezicht. Ik wist niet hoe snel ik naar de spiegel moest rennen, zo nieuwsgierig was ik: Ohhhh, geweldig!! Ik kreeg er roze wangetjes van, zo mooi vond ik mijzelf! Tja, erg bescheiden ben ik niet, maar ja, dames zijn nou eenmaal ijdeltuiten en konijnendames helemáál!


Maar het áller, állernieuwsgierigst was ik toch wel naar mijn nieuwe vriend Karel Kikker! Ik was zo snel naar de spiegel gerend dat ik vergeten had te kijken hoe hij eruit ziet. Gelukkig heeft hij nog geen schip gevonden en blijft hij gezellig bij mij in de buurt. Zij wij geen prachtig stel??
Ik ben gehaakt met Baby Soft van de Zeeman en mijn patroon staat in het boek Mijn Knuffels van sokkenwol van Kristel Droog-Dekkers. Alleen mijn oren en mijn snoetje zijn een beetje anders. 

Nou daag, groetjes van Nina Konijn

zaterdag 11 augustus 2018

Crochet doily tablecloth

Vorig jaar liet ik in deze post een beginnetje zien van een doily-tafelkleed. De doily is een eigen ontwerp, ontstaan uit het idee om een tafelkleedje te haken naar aanleiding van het ontwerp Gardenroom-tablecloth van Scheepjes.


Terwijl veel bloggers meldden dat het véél te warm was om te haken, vond ik het juist heerlijk. Lekker in de schaduw, met een haakwerkje. Dit jaar gaan wij niet naar Zweden op vakantie, maar onze dochter (voor wie het kleedje bestemd is) is daar wel. Leuk voor haar dat haar tafelkleedje af is als zij terug komt. :-) 


Ik hoefde er nog maar een stuk of 10 en omdat ik de doily's gelijk aan elkaar haak en ook de draadjes afhecht, was dat snel klaar. Nog even in vorm laten drogen en weer een project afgerond. Dochterlief zal er blij mee zijn als zij terug komt van haar Zweden/Noorwegen-avontuur: eerst 3 weken werken in een B&B en daarna 10 dagen vakantie vieren met de trein door Noorwegen. Er komen al mooie foto's voorbij op de familie-app. :-) 


Het Ikea-Lack-tafeltje waar het kleedje voor bestemd is, heeft het begeven. Ik hoop maar dat het ook past op het nieuwe tafeltje. En anders kan het ook hier op de tuintafel. ;-) Het knalgele lantaarntje kreeg ik van mijn schoonzus en komt ook bij de Ikea vandaan. 


Ik zal er volgende week voor gaan zitten om het patroontje uit te werken. Dat kan makkelijk, want een volgend kleedje is in de maak. Deze keer voor mijzelf in een iets rustiger uitvoering. Wordt vervolgd!

P.S. Wat een leuke reacties op mijn vorige blogpost over de Ariadne-kikker. Ik krijg de smaak van het bloggen weer te pakken! :-) 

zondag 29 juli 2018

Karel Kikker (met patroon)

Bijna leek het erop dat ik mijn haaknaald aan de wilgen gehangen had. Wat kwam er maar weinig uit mijn handen de afgelopen periode. Maar na het op verzoek haken van een knuffeltje voor een babyshower, begon er weer wat te kriebelen. 


Na het afronden van mijn opdrachtje, besloot ik dit oude project weer op te pakken. Al een jaar zat deze vrolijke kikker half afgemaakt in een tas. Het was even zoeken welke haaknaald ik ook alweer gebruikt had. Maar hier is 'ie dan: Karel Kikker, ik vind 'm zo leuk! 
Al langer had ik het idee om eens oude patronen onder het stof vandaan te halen. En dan écht oude patronen. Hoe vreemd kan het gaan in handwerkland. Ik verbaas mij regelmatig over de hoeveelheid nieuwe boeken die op de markt verschijnt, de één nog leuker en mooier gestyled dan de ander. Nadat er jaren en jaren geen patronen te verkrijgen waren. Mijn eerste amigurumi-boek was een Engels exemplaar. Wat ik wel jammer vind, is dat patronen ook snel weer 'uit' raken, met het bombardement aan nieuws. En daarom ook mijn initiatief om eens écht oude patronen voor het voetlicht te halen! Deze verdient toch een tweede ronde, vinden jullie niet? 


'Hola, waar gaat dat heen?' Tja, kikkers zijn snel en voor je het weet maken ze zich met een reuzensprong uit de voeten. Oh kijk, Karel is nieuwsgierig en gaat die mooie druiventrossen eens van dichtbij bekijken. 'Maar Karel, je bent een matroos, waar is je schip?' 'Schip? Ik vind het nu veel te warm om te werken hoor! Het is hier lekker koel onder de druivenbladeren.' 


'Je kunt ze nog niet plukken hoor. Ze zijn nog niet rijp, nog even geduld Karel!' Daar wil Karel niet op wachten, met weer een reuzensprong gaat hij verder. 


En daar zit hij dan, op wacht bij de vuurtoren. Wie weet komt er een schip voorbij en mag hij mee. Er is vast werk genoeg voor deze matroos.


Het patroon van Karel komt uit de Ariadne van juni 1988. Helaas staan er geen namen bij vermeld van de ontwerpsters. Blogster Antoinette (volgens mij is zij net gestopt), heeft eens nagevraagd bij het huidige tijdschrift Ariadne of de patronen gepubliceerd mogen worden. En dat mag, ze vinden het leuk als de patronen nog gebruikt worden. Mits er maar verwezen wordt naar de herkomst, bij deze!


Het patroon staat hieronder. Ik heb Karel Kikker consequent op de amigurumi-manier gehaakt, met een magische ring in plaats van een lossen-ring. In plaats van geborduurde ogen heb ik veiligheidsoogjes gebruikt. Dat geeft Karel een nieuwe look. Het mondje heb ik geborduurd. Ik haakte de Karel met Soft-garen van de Zeeman. Hou er met het haken van de kraag rekening mee dat de beginlosse voor de nieuwe toer niet in het patroon vermeld staat. Dat staat voorin het werkschrift bij de aanwijzingen. Voor de kraag haak je een ketting van 17 lossen, plus een beginlosse en steekt dan in in de 2e losse vanaf de naald. Veel plezier ermee!




woensdag 28 maart 2018

Kralen en nog wat meer

En toen bleef het lange tijd stil op mijn blog... Ik was niet van plan een blogpauze in te lassen, maar ineens zijn we dan drie maanden verder. Oei, dat is wel erg lang! Ik heb even getwijfeld: Ga ik nog wel door met mijn blog? Maar stoppen is ook jammer, daar vind ik het toch te leuk voor. En ik heb af en toe wel meegelezen bij jullie.


Het was dan wel stil, ondertussen zat ik hier niet stil. Voor de boekenwinkel maakte ik weer een voorraadje labels om te gebruiken bij het inpakken. De labels op de eerste foto maakte ik op de naaimachine. Dat gaat handig en snel.


En deze labels zijn probeerseltjes. Mijn jongste dochter en ik zijn in een vakantie samen met handletteren bezig geweest. Het stelt niet zoveel voor (als ik zie wat sommigen ermee kunnen), maar het is zo leuk om te doen. Al denk ik niet dat ik echt met het 'grote werk' bezig ga. 


Ik gaf de afgelopen weken weer een paar keer een kralenworkshop. Eén keer voor een groep vriendinnen en twee keer voor de handwerkgroep met Syrische dames. Ik doe dat niet meer elke week, iemand anders heeft dat van mij overgenomen. Zij is een echte 'handwerkjuf' en kan het beter dan ik. Ze heeft twee dames naaien geleerd, echt geweldig! Het kostte mij teveel energie. Maar zo af en toe vind ik het wel erg leuk en de dames zijn zo lief. 'We miss you', zeggen ze elke keer als ik ze zie. Ik zit nog in de app-groep en kan zo volgen wat ze doen. En af en toe wip ik nog eens aan, heb ik beloofd. 


Kijk eens wat een prachtige armbanden! Ze zijn gemaakt door Yosra, zij was er voor de eerste keer bij. Ze had genoten en was zo dankbaar toen ze weg ging. De tweede keer kon ze niet, maar haar vriendin vertelde nog eens hoe leuk ze het gevonden had. We gaan het vast nog eens doen.


En een lief meisjes-armbandje, gemaakt door één van mijn vriendinnen voor haar dochtertje. Passen de gelakte nageltjes er niet prachtig bij?


Toen ik met een vriendin bij de Ikea was, zag ik een leuk idee met een kunstbloem in een glazen vaas. De kunstbloem ging mee naar huis, een vaas had ik zelf nog. En de schattige konijntjes had ik al en kregen een plekje erbij. Het grote exemplaar lijkt op ons eigen konijn Mo, dat is zo'n lief en enthousiast dier. Als hij met Saar in de ren op het gras mag, dartelt hij van plezier. Een prachtig gezicht want het is een joekel van een konijn. Heerlijk, de lente is in aantocht, hebben jullie er ook zo'n zin in? We merken het aan het gedrag van de konijnen. :-)
Mijn vrijwilligersbaan bij de winkel heb ik opgezegd. Ik kreeg het er te druk voor en kwam zo ook nauwelijks meer aan haken en andere leuke creatieve dingen toe. Nu ben ik bezig voor een markt op 14 april, gezellig samen met jongste dochter. Binnenkort laat ik er meer van zien. Ik blijf in elk geval niet meer zo lang weg hier, beloofd! :-)