Glasbak-kadootjes

Even een snel blogje, eigenlijk heb ik nu nauwelijks ergens anders tijd voor dan voor muziek. ;-)

Maar ondertussen is mijn moeder jarig geweest. Ze is tachtig jaar geworden, wat een zegen! We zijn extra dankbaar voor deze mijlpaal, omdat ze heel ziek is geweest het afgelopen jaar. Ik hoorde de emoties van mijn vader terug in het gebed dat hij uitsprak tijdens de maaltijd, een bijzonder moment!

Mijn moeder had geen verlanglijstje. Gelukkig zag ik een paar dagen voor haar verjaardag wat voorbijkomen bij Bonjoli: mooie met Gesso bewerkte flesjes. Oh ja, dacht ik, dat zou ik ook nog eens proberen.

Het werd een samenwerkingsverband tussen moeder en dochter. Mijn dochter loomde de mooie ster. Ik bracht de Gesso (van de Action) op met een sponsje. Dat geeft een mooi 'wolkerig' effect. Het opbrengen gaat heel makkelijk. Ik vind het echt een aanrader en ga er zeker vaker mee aan de slag! Als ik nog wat meer droogtijd had gehad, dan had ik denk ik nog wat goud- of zilververf rond het plaatje aangebracht. Dat bewaren we voor een volgende keer. :-)

Verder vulde ik een potje met omhaakt deksel met nougat, de lievelings-snoeperij van mijn moeder. Een paar dagen later belde ze nog om te vertellen dat ze zo blij was met de kadootjes. Mijn andere dochter had een mooie paarden-tekening gemaakt, maar daar heb ik geen foto van.

Tja, ik zei net al, ik heb bijna nergens anders tijd voor dan voor muziek. Morgen is het zover, spannend en leuk!!

Wip de strand-kabouter

Dag allemaal, ik ben Wip, of eigenlijk ook niet. Of te wel niet meer... Snappen jullie er nog wat van? Laat ik het uitleggen. Eigenlijk heet ik Paultje, naar mijn overgroot-opa: Paulus de Boskabouter. Kennen jullie hem, jawel toch?!

Toen ik in de maak was, werd er een foto van mij via de Whatsapp gestuurd: met als onderschrift WIP. Wat dat betekent, weet iedereen in Blogland: Work In Progress... Maar de kleuterjuf voor wie ik bestemd ben, dacht dat dit mijn échte naam is. Nu word ik straks zo genoemd in de klas waar ik thema-kabouter mag zijn. Dus noem mij maar gewoon Wip. Maar ondertussen ben ik ook trots dat ik Paultje heet, naar mijn lieve opa! :-)

Ik ben geen boskabouter, zoals mijn opa. Ik denk dat ik een strandkabouter word, want ik ga naar Noord-Holland. Ik ben best klein, zie je wel?! Ik ben gemaakt naar een patroontje uit het boek 'Grappige gelukspoppetjes & co' van Annemarie Arts. Niet dat ik nou van plan ben om geluk te brengen hoor, dat kan ik helemaal niet. Maar ik wil wel graag kindertjes blij maken! 

Ik mocht net iets groter zijn dan een mobieltje én mijn mutsje moest af kunnen. Dat komt omdat ik eerst een briefje stuur aan de klas. En dan zien ze mijn mutsje en dan pas mijzelf. Spannend allemaal he! Jaja, ik ben een échte thema-kabouter. :-) 

Mijn mutsje zit met een elastiekje vast achter mijn baard, daar zie je niks van! En de vorm van mijn mutsje is wat aangepast, ik wilde écht een puntmutsje wat mooi om mijn koppie heen zit! Aan het strand kan het best hard waaien en ik wil mijn mutsje niet kwijt raken!

Nog even rondkijken hier, voor ik een een doosje kruip en met de post naar Noord-Holland ga. Maar wel vanaf een veilige plek, waar die snuffelaar onder mij niet bij kan. Hij zal maar 'ns aan mij gaan knabbelen. ;-)

En nog even poseren bij de vuurtoren. Misschien kan ik wel een keer bij een échte kijken, dan ga ik lekker met de boot naar Texel! Wat zeg je?! Of ik mijn muts nog even af wil doen?! Neeneenéé, geen spráke van... Mijn opa liep vaak zonder muts rond, maar ik vind dat hélemaal niks!

Nou vooruit dan maar, het moet straks toch ook in de klas: 

Oeps, beetje kaaltjes he?! Gauw maar weer op die muts! Het gaat waaien en regenen zeggen ze, mij veel te frisjes!

Nou dáág, ik kruip in mijn doosje en ga op de post. Ik hoop dat ik een voorspoedige reis heb en misschien zien we elkaar nog eens! Als je aan het strand een héél klein kaboutertje ziet met een rood puntmutsje, ben ík dat misschien wel! :-) 

Groetjes van Wip