vrijdag 20 november 2020

Zeehond Pica Pau 2

Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn zoon en schoondochter het leuke haakboek Pica Pau 2. Het boek lonkte al een tijdje om er een knuffeltje uit te haken. Maar eerst waren er andere projectjes af te werken.


Een paar weken geleden werden wij verrast met prachtig nieuws. Onze kleindochter had een schattig rompertje aan met daarop de tekst 'Grote Zus'. En dat kan maar één ding betekenen: Wij worden weer opa en oma! Het duurde even voor we het door hadden. Onze kleindochter liep al een tijdje tussen ons door te paraderen en ik had alleen oog voor haar lieve snoetje. Toen onze zoon uiteindelijk nadrukkelijk zei: 'Laat eens zien wat er op je shirtje staat aan opa en oma,' ging mij een lichtje branden. :-)) 


Voor ons tweede kleinkind op komst haakte ik dit lieve zeehondje. Een beetje roze en een beetje blauw, we weten nog niet wat het wordt. Ik koos voor katoen van Sostene Grene. Wat een fijn garen is dit! In Groningen was de eerste winkel van Sostene Grene (inmiddels zijn er meer). Eindelijk hebben wij in het Noorden eens de primeur. ;-) 
Ik vind het heel fijn, mat garen voor een leuke prijs. Het enige nadeel is dat de collectie garen steeds wisselt. Het kan dus handig zijn er wat meer van mee te nemen. Dat heb ik met het blauw helaas niet gedaan, ik had er maar één bolletje van en die kleur is er nu niet meer. Ik hoop dat deze kleur (een mooie grijs-blauw) weer terug komt in het assortiment!
Het boek staat vol met leuke, originele dieren. Ik ga er zeker meer uit maken.

zaterdag 14 november 2020

Little Monkey

Mag ik jullie voorstellen aan Apie? Deze kleine bengel wilde er snel vandoor gaan. Hij dacht zich te kunnen verstoppen in de prachtig rood gekleurde Japanse esdoorn in onze voortuin. Een plannetje waar ik een stokje voor moest steken, omdat ik Apie als kraamkadootje bestemd had.

 

Kijk 'm daar zitten, past hij niet prachtig bij de rode bladeren? Toen ik hem in elkaar zette, in de stoel met uitzicht op de tuin, had hij alle tijd om zijn slimme plannetje te bedenken. 


Bijna was het hem gelukt. Ik zocht de inpakmaterialen bij elkaar en Apie ging er snel vandoor. Ik zag hem nog net in de boom klauteren en vond het bijna sneu om hem er weer uit te plukken. Gelukkig wist ik dat hij goed terecht zou komen. 


Toen ik hem verzekerde dat hij een fijne junglekamer zou krijgen, mocht ik hem inpakken. De mama van de kleine Olaf pakte het kadootje uit. Ze keek mij verbluft aan: 'We noemden hem Apie, wist je dat??' Nee, dat wist ik niet! Ik had alleen zijn mooie jungle-kamer gezien en zo kwam ik op het idee om Apie te haken. Apie is dus meer dan goed terecht gekomen, hij heeft het er reuze naar zijn zin.
Apie is een patroon van My Krissie Dolls


Onze zoon promoveerde in het prachtige gebouw van de Universiteit van Groningen. Een bijzondere gebeurtenis om mee te maken. Temeer omdat alle promoties met ingang van de week erna online plaats moesten vinden. Wat zouden we dat jammer gevonden hebben! 


Het was bijzonder en ook best spannend om mee te maken. Onze zoon werd flink ondervraagd door een commissie hooggeleerde dames en heren, zelfs online vanuit Californië. Gelukkig was er één dame uit de commissie die heel vriendelijk en instemmend keek, dat stelde mij gerust dat het wel goed zou komen. :-)) 


De receptie en andere plannen rond zijn promotie konden door de maatregelen niet doorgaan. Ook moest hij een aantal van de genodigden afzeggen. Maar we genoten van wat wel mocht en hadden na de promotie een gezellige lunch met ons gezin. 
In het Reformatorisch Dagblad is een artikeltje over zijn proefschrift opgenomen. 


Onze zoon kreeg als kado een prachtige pentekening van het universiteitsgebouw waar hij 9 jaar als student doorgebracht heeft. De pentekening is gemaakt door een vriend en studiegenoot die hem ook bij de promotie begeleidde. Onze kleindochter wilde de pentekening van dichtbij bewonderen: 'Til mij eens even op opa?!' Ze houdt van mooie dingen en geniet nog steeds van de bloemenzee in huis. :-) 


Afgelopen week knipte ik de lange haren van één van onze dochters. Dit filmpje op Youtube is echt een aanrader, als je het aandurft zelf te knippen. Toen ik bezig was, kwam onze oudste dochter thuis en wilde ook graag geknipt worden. Vooruit, als ik toch bezig ben. :-)) 
Als je kijkt op de foto van de promotie naar míjn haar, mag daar ook een flink stuk af. Ik bekeek wat filmpjes op Youtube over het knippen van je eigen haar en trok de stoute schoenen aan. Mocht het niet lukken, kon ik alsnog naar de kapper gaan. Het zag er zowaar gelijk aardig netjes uit. Mijn oudste dochter heeft hier en daar nog wat puntjes bijgeknipt en ik kan er weer even mee vooruit. :-) 


Het zelf knippen leverde een leuke besparing op. Daarom mocht ik van mijzelf een paar leuke boeken uitkiezen. ;-) Sinds kort werk ik als vrijwilligster bij Bijbelboetiek Baruch in Grootegast. De winkel, waar ik eerder vrijwilligster was, heeft een nieuwe start gemaakt met andere eigenaars. Ik vind het heerlijk er weer aan de slag te gaan. Ik hou van boeken en het is een fijne plek, waar persoonlijke aandacht is voor iedere klant.
Ik kocht er het boek van David en Carianne Ros: Cocos your home. Na jaren 6 kinderen in huis gehad te hebben (inmiddels nog 3), wordt het tijd de bezem er eens door te halen. Dus ik kan wel wat inspiratie gebruiken. ;-) 


Als tweede koos ik het boek: Hooggevoelig, Wat nu? De omslag: Het hoofd vol draadjes spreekt mij al erg aan. ;-) Mirjam Bogerd gaat ook in op raakvlakken met ADD en Autisme en daar wil ik graag meer over weten. Na het boek gelezen te hebben, geef ik het weer door aan een vriendin. 


Hier nog plaatje van de wijk Reitdiephaven in het mooie Groningen. Zo leuk, de gekleurde huizen! Ik wandel er regelmatig met onze kleindochter en hier was het al bijna donker. Ook leuk om eens de nacht-stand van mijn camera uit te proberen. 


Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn vorige blogje. Het stimuleerde mij om niet meer zo lang te wachten. Ik bedacht: Ik kan ook kortere blogjes plaatsen. Is het toch nog weer een aardig lang blogje geworden. :-)) Ik wens jullie een fijn weekend en als je geniet van de mooie herfstkleuren, wie weet kun je dan eens zo'n kleine bengel spotten!

dinsdag 27 oktober 2020

Pipbags and more


Het is al lange tijd rustig op mijn blog. Dat wil niet zeggen dat ik niet creatief bezig ben. Ik heb genoeg om te laten zien, maar het ontbreekt mij aan tijd om een blogje te schrijven. Ik ben druk met werk en gezin, vrijwilligerswerk, musiceren en een dag per week oppassen op onze kleindochter. Vervelen doe ik mij bepaald niet. Maar hier ben ik dan weer eens even.


De vrolijke pipbags haakte ik voor de eerste verjaardag van onze kleindochter. Een jaar alweer, wat is de tijd omgevlogen! Ze loopt, klimt ook de trap op en kletst al honderduit. We genieten volop van haar, ze is zo lief en altijd vrolijk. 
In de zomer gingen onze zoon en schoondochter naar Spanje op vakantie. Kleindochter genoot van het spelen met water en de stenen die op het strand lagen was ze uren zoet mee. Een tijdje daarvoor had ik de pipbags op Instagram voorbij zien komen: een ontwerp van De Haakzolder. Die zou ze vast leuk vinden, als alternatief voor de stenen.


Ik haakte er een vrolijk mandje bij van een paar draden katoen. Een gebedenboekje en een kaartje maakten het pakketje compleet. Ze is geen makkelijke slaper, maar als oma een liedje voor haar zingt, zakken haar oogjes langzaam maar zeker dicht. Het lied Jezus is de Goede Herder is één van haar favoriete slaapliedjes. Toen ik de kaart een tijdje geleden zag staan in de boekenwinkel, nam ik die mee voor haar.


Ze was heel blij met haar kadootjes en speelt er naar hartelust mee. Het mandje zet ze graag op haar hoofd als hoedje, past perfect! :-) 


Nog een mandje haakte ik voor de verjaardag van onze dochter. De ene keer is ze haar sleutels kwijt, de andere keer haar studentenpas, dan weer haar paspoort. Zo kwam ik op het idee een mandje te haken voor haar belangrijke spullen. 


In het mandje kwam een zonnetje met de tekst: 'Gebruik mij voor alles wat je niet kwijt wilt raken, dan ben ik jouw zonnetje in huis!' :-))


En dan nog een gehaakt kadootje. Onze kleindochter was al jarig toen ze nog in Spanje waren. Voor onderweg had ik alvast een toepasselijk kadootje meegegeven: Een Spaans danseresje, om op haar kamer te hangen (dacht ik). Zover is het nog niet gekomen, ze speelt er graag mee. Ze houdt het aan de ophanglus vast, slingert het heen en weer en roept vrolijk: 'Wip wap wip wap!' :-) Nou ja, een danseres houdt tenslotte van bewegen, niet waar? 


Het patroontje voor de danseres, komt uit het boek Adinda's World, een vrolijk haak- en inspiratieboek. Ik had bij mijn schoondochter laten vallen dat ik dat boek zo leuk vind en vervolgens kreeg ik het van mijn zoon op moederdag.


Onze andere zoon en schoondochter zijn een paar maanden geleden gaan samenwonen. Ze waren druk bezig de studentenflat, waar onze zoon al woonde, op te knappen en van leuke tweedehands meubeltjes te voorzien. Schoondochter had deze stoel al een tijd in de schuur staan. Hij was aan de straat gezet door een andere student. Zo gaat dat in het studentencircuit. ;-) 
Onze kinderen herinneren zich nog dat mama vroeger altijd achter de naaimachine zat, dus of ik wilde helpen met de stoel bekleden. Schoondochter had de stoel al netjes in de lak gezet. Mmmm nou, dat vond ik nog best spannend. Mijn naaivaardigheden liggen de laatste jaren vooral te verstoffen in de kast. Maar wie niet waagt, wie niet wint en aan de stoel kon ik mij geen buil vallen. Het viel uiteindelijk best mee, zelfs het naaien van de ritsen - keurig weggewerkt achter een flapje. Zoon en schoondochter zijn er blij mee. Zo wordt de flat langzaam maar zeker steeds gezelliger. Hun laatste project was een gratis kast, geverfd in mat-zwart. Het resultaat kan zo in een woonblad. Ik vind het zo leuk, hoe ze hun spullen met een klein budget bij elkaar scharrelen.


Inmiddels hebben ze ook twee katten, een gezellig en speels duo. Ik haakte voor beide katten een balletje met een vrolijk belletje.


Oude liefde roest niet... Ik bekeek al mijn oude projecten, haalde hier en daar wat uit. Ook deze deken wilde ik uithalen. Grote projecten stranden vaak bij mij, dat was vroeger al zo. Maar toen ik de vrolijke kleurtjes zag, werd ik op slag weer verliefd en ik besloot de deken nog een kans te geven. En nu ben ik al bijna klaar: Alleen nog een rand erom! Binnenkort hoop ik het eindresultaat te laten zien. En nu maar hopen dat dat binnenkort niet zo lang duurt als mijn vorige blogje. Maar dan zijn jullie toch weer even op de hoogte.

zaterdag 22 februari 2020

Van 3 gehaakte beren en een Zweden-reis

Het is al eind februari, hoog tijd om hier weer eens wat van mij te laten horen. 


Al heb ik nu niet veel tijd voor handwerken en knutselen, ik heb wel een leuk project afgemaakt, net voor de kerstvakantie. 3 My Krissie-beren voor 3 zusjes, daarover straks meer. 


Terwijl de voorjaarsbloemen overal uit de grond tevoorschijn komen, geniet ik nog na van een heerlijke wintervakantie. Al ligt die alweer even achter ons. In de kerstvakantie trokken wij de voordeur achter ons dicht en stapten in de auto voor een 2-daagse reis naar onze vakantiebestemming, in de buurt van Uppsala in Zweden. 


Wat een heerlijke verrassing stond ons te wachten toen we daar aankwamen. De foto's hadden niets teveel gezegd, het huisje overtrof zelfs onze verwachtingen. Het was knus en gezellig. We werden hartelijk welkom geheten door onze gastvrouw en gastheer Carina en Henri. De houtkachel brandde en verspreidde een heerlijke warmte. We voelden ons direct thuis, helemaal toen Carina een schaal met heerlijke zweedse koekjes en cake kwam brengen.  


Omdat we de kerstdagen er doorbrachten, konden we wat proeven van de kerstsfeer in Zweden. Het kerstfeest wordt door de zweden gevierd op kerstavond de 24e december. 


Alle kinderen kijken er 's middags Kalle Anka (Donald Duck). Daarna kijken ze uit het raam of de kerstman langskomt en 's avonds is het kerstdiner. Op eerste kerstdag slaapt iedereen uit, volgens onze gastvrouw. 


Onze dochters sloten zich aan bij de zweedse gewoonte en keken gezellig Kalle Anka van 15-16 uur (alle tv-zenders zenden het uit). Zelf vierden we het volgens onze eigen traditie op eerste en tweede kerstdag. Samen met mijn oudste dochter bezocht ik een kerstnachtdienst op 1e kerstdag en dat was nog een hele belevenis. De dienst bleek niet in het kerkje te zijn in het dorp waar wij verbleven (Edbro), maar in een naburig dorpje. Dat werd 'gas op de plank' (de dienst begon al over 5 minuten). 5 minuten na aanvang van de dienst kwamen we aan. 


De kerkgangers zongen onverstoorbaar door, terwijl wij door het prachtige historische kerkje slopen (we voelden ons net overstekende elanden), en een plekje zochten. Mijn dochter spreekt zweeds, dus zij kon hier en daar wat vertalen. Het bijbelgedeelte over de geboorte van Jezus is voor mij zo bekend, dat kon ik goed volgen. Ik hou van de liederen en de muziek, maar het koor en de trompet waren dusdanig vals dat ik mijn dochter niet aan durfde kijken, bang om in de lach te schieten. Ik had de indruk dat het meer een ritueel gebeuren was, dan dat de bijbelse woorden inhoud hadden voor de kerkgangers. Toch was het mooi om mee te maken. 


We maakten samen met onze dochters gezellige uitstapjes. Dit is in Uppsala, waar onze oudste dochter tot voor kort woonde (ze is weer terug in Nederland) en waar we in de herfst ook geweest zijn. 


Het is een prachtig stadje. De rivier die door het stadje stroomt was een machtig gezicht. Het had veel gesneeuwd en geregend, de weken ervoor. Dat gaf een heel ander beeld dan toen wij er in de herfst waren. 


Op '3e kerstdag' was er een prachtige verrassing, toen we 's morgens uit het raam keken. We hoopten er al op, maar ja garantie heb je niet. We konden nog genieten van een paar heerlijke dagen sneeuw. Sneeuw en winter horen bij elkaar, wat mij betreft. Helaas hebben we in Nederland nog geen winterweer gehad. Daarom ben ik extra blij met onze Zweden-ervaring. Het huisje ligt in een buurtschapje met een paar huizen middenin de natuur. We zagen er zelfs een kudde wilde zwijnen, toen we op de terugweg waren van één van onze uitstapjes. 


We ontbeten vaak met muesli met Lättfil, een drank die het midden houdt tussen yoghurt en karnemelk. Volgens onze dochter vraagt elke zweedse student die in Nederland studeert waar je lättfil kunt kopen. :-) 


Onze 19-jarige dochter heeft sinds ruim een half jaar haar rijbewijs en wilde maar wat graag rijden. Dat was fijn, ze heeft heel wat uren het stuur in handen gehad, zowel op de heen- als op de terugreis. 


Na een hartelijk afscheid van Carina en Henri, bij wie we de dag voor ons vertrek uitgenodigd werden voor een traditionele zweedse Fika (koffie en glögg, met allerlei zoete heerlijkheden), reden we terug naar Nederland. Het was een vakantie met een gouden randje en we hopen zeker nog eens terug te keren in het huisje dat we huurden via Airbnb
Natuurlijk gingen we snel bij onze lieve kleindochter kijken. Ze lag lekker te slapen in de box. 


Inmiddels zijn we al weer 2 maanden thuis. Het winterweer wil er maar niet van komen in Nederland. Tijdens een flinke natte sneeuw-bui nam ik deze foto. Ons Zweeds-rode schuurtje doet mij toch elke dag even aan Zweden denken. :-)


Ik sluit af met de berenfoto waar ik mee begon. Ik kreeg een leuke opdracht: 3 beren haken voor 3 zusjes. De opdrachtgeefster koos voor het patroon van de My Krissie-beer. Het sjaaltje komt uit het boek Mijn hondjes van sokkenwol. Ik heb nog een beertje in de maak, al heb ik er nu niet veel tijd voor. Voor 4 april hoop ik mijn scriptie in te leveren voor de cursus contextueel pastoraat bij Koinonia. Daarna komt er weer meer tijd voor creatieve bezigheden en bloggen. Het kriebelt wel, moet ik zeggen! :-)