Crochet Rainbowbag

En toen was het zomer... Mijn vorige blog dateert van januari dit jaar. Hoog tijd dat de foto van de gebreide kerst-minisweater aangevuld wordt met wat nieuws. :-) Door mijn werk (daarover straks meer) had ik maar weinig tijd voor handwerken en knutselen. Maar toen de verjaardagen naderden, kreeg ik toch de kriebels. Eenmaal de haaknaald weer in handen, sloeg het haakvirus ook weer toe. 

Het kikker-tennissetje kocht ik bij de Woolworth in Lehr (Duitsland). We zetten onze oudste zoon daar op de trein naar Oostenrijk en liepen vervolgens gezellig een rondje door het centrum. Er zat een wit plastic netje omheen. Kleindochter is dol op kikkers (ze heeft ze in alle soorten en maten) en regenbogen.

Oma zocht tussen alle bolletjes die ze nog had liggen en vond er genoeg voor een vrolijke regenboogtas. Het meeste is van Scheepjes Merino Soft die ik voordelig kon kopen bij een beurs, aangevuld met een aantal matchende bolletjes. In eerste instantie gebruikte ik een patroon, maar na twee keer uithalen heb ik het toch anders gedaan. Ik vond via You Tube de link naar een tutorial voor een Perfecte ronde bodem. Je krijgt dan niet zo'n duidelijk zichtbare rand bij het begin van een nieuwe toer. Een stuk mooier vind ik persoonlijk.

Is de bodem groot genoeg, dan haak je verder met boogjes en op de laatste toer komt een rand. Van alle draden samen haakte ik een vrolijk koord. De tas is ook heel geschikt voor bijv. markttas, zodat je geen plastic tasjes nodig hebt. Er gingen al met al heel wat uurtjes haken inzitten. Kleindochter werd op 17 juli drie jaar. Het was een groot feest, met heel veel kikkerkadootjes en ze was heel blij met de tas met inhoud.

Deze kikker vond ik op Terschelling, waar ik met mijn man een paar dagen heen ging voor zijn verjaardag. Toen ik laatst tegen kleindochter zei dat oma haar kan leren haken als ze groot is, zei ze: 'Dat wil ik wel oma, dan ga ik dekentjes haken voor mijn kikkers.' Deze kikker kreeg van oma alvast een lekker warm dekentje. :-) 

Ook andere creatieve klusjes pakte ik weer op. Dit kastje staat al jaren in de keuken. Mijn man vroeg al tijden om een gordijntje, om de inhoud aan het zicht te onttrekken. Eindelijk had ik tijd en zin. Manlief is blij, ik nog niet helemaal. De stof schijnt wat door. Ik ben van plan nog eens een ander, iets steviger exemplaar te maken. Maar vooruit, er hangt nu tenminste wat voor. 

Maanden geleden had ik met een-na-jongste dochter stof gekocht voor gordijnen en kussens voor haar nieuwe kamer. De gordijnen zijn allang klaar, de stof voor de kussens lag er nog. Eindelijk dit klusje ook maar eens aangepakt en dochter is helemaal blij. 

Tja, nu wil manlief ook graag grote kussens voor op onze eigen bank. Ik heb nog een lap stof liggen: Een coupon van dure stof die ik jaren terug voor een prikje kon kopen. Ik vind het motief en de kleuren nog steeds heel mooi. Een klusje is afgestreept en er staat er weer een nieuwe op de lijst. ;-) 

En dan tot slot over mijn werk. Sinds november ben ik gestopt met het werken bij mensen thuis. Ik deed dat al een aantal jaren. Bij het hotel waar mijn dochter werkt, zochten ze nieuwe medewerkers voor de huishouding. Ik heb lang getwijfeld: Ik weet wat ik heb, maar niet wat ik krijg. Uiteindelijk heb ik de stap gezet en werk nu alweer ruim een half jaar met veel plezier bij Hotel Aduard. Het is een 'dorps' hotel, de sfeer is er ongedwongen. Dat valt de gasten op en we krijgen veel positieve reacties. Door ziekte en vertrek van collega's heb ik veel gewerkt. Dat is de reden dat ik niet meer aan bloggen toekwam. Gelukkig is ons team weer aangevuld met nieuwe collega's en pak ik nu mijn creatieve bezigheden en ook het bloggen weer op.

Wat heeft de foto van de huisjes daarmee te maken? Ik werk tegenover een leuke kringloopwinkel. Na mijn werk fiets ik er regelmatig even langs. De huisjes kocht ik daar voor onze schoondochter uit Oostenrijk. Ze was laatst erg teleurgesteld dat ze deze huisjes nergens kon kopen in Amsterdam. Ze had ze bij ons thuis gezien. 

Dan zijn jullie weer even op de hoogte. Ik wens jullie allemaal een fijne vakantie en tot een volgende keer.

Small knitted sweater

Daar ben ik weer eens. :-) Ik zag dat mijn laatste blogje nu wel erg lang geleden is. Het kriebelde af en toe wel om weer eens wat te schrijven, maar ik had teveel aan mijn hoofd. Lief dat jullie nog wel aan mij dachten. Ik las in de reacties een vraag hoe het nu met mij gaat. 

Een nieuw jaar geeft nieuwe kansen. In de herfst van het vorig jaar heb ik eindelijk de knoop doorgehakt voor wat betreft mijn werk. Daarover vertel ik in een volgend blogje meer. Het levert mij in ieder geval energie op om ook weer eens te bloggen.

Deze keer laat ik jullie dit leuke breiwerkje met opgemaasd gingerbreadhuisje zien. Ik was van plan het in december al te plaatsen, met het patroontje erbij. Het patroon bewaar ik nu maar voor volgende winter. Of willen jullie het wel graag nu al? Laat dan maar weten in de reacties. Het lijkt mij een beetje 'mosterd na de maaltijd', omdat de feestdagen alweer voorbij zijn. ;-) 

Ik kocht het pakketje een paar jaar terug bij de Action. Het garen dat erbij zat, ben ik wel mee begonnen maar vond ik toch niet zo mooi. Het werd ook te groot naar mijn zin. Ik begon overnieuw met stonewashed garen dat ik nog had liggen. Wel moest ik weer even wennen aan breien. Ik ben toch meer een haakster, maar vond dit wel een leuk werkje. Hoewel het begin wel wat priegelig. Je begint bij de hals met maar een paar steken. Ik wil het truitje zeker nog eens maken, maar dan met nog wat dunner garen, of een ander patroontje. en het lijkt mij eigenlijk handiger het huisje in te breien, dat scheelt een hoop maaswerk. 

Met de feestdagen kwam oudste dochter over uit Zweden, gezellig! De zussen waren regelmatig samen bezig met allerlei fotosessies. :-) Oudste zoon kwam een paar dagen daarna over uit Oostenrijk. Ze waren beiden zonder hun partner gekomen. Oudste dochter heeft sinds november een Italiaanse vriend en oudste zoon sinds vorig jaar een Oostenrijkse vriendin. We worden dus steeds meer een internationaal gezelschap, zoals één van mijn vriendinnen zei. 

Maar nu vierden de partners kerst met hun eigen families. Dat is traditie in zowel Oostenrijk als Italië. Anders dan in Nederland, is bij hen kerstavond de 24e het moment van kerst vieren. De conversaties konden bij ons deze keer in het Nederlands plaatsvinden. :-)

Oudste zoon en dochter vertrokken weer net voor oud en nieuw. Bij ons keerde de rust weer en ik besloot om een oud project af te maken. Een zwarte colsjaal van dubbeldraads Royal garen van de Zeeman. Jongste dochter is er heel blij mee en wilde de sjaal wel even showen voor mijn blog. 

Ik pas elke week één dag op onze kleinkinderen, heel gezellig! Kleindochter is dol op kikkers, dat had ik al eens verteld. Hier zit ze gezellig op de bank met 'kerstkikker'. Ik vond deze bij de kringloop in het dorp en vond 'm te leuk om te laten liggen. 

Per 1 november kreeg nummer 5 in ons rijtje, de middelste van onze drie dochters, een kamer via de vriend van haar vriendin. Ze was eigenlijk niet van plan om uit huis te gaan. Maar dit was zo'n mooie kans (ook omdat het erg moeilijk is om in Groningen aan een kamer te komen) dat ze die niet wilde laten schieten. Ze zit in het derde jaar van haar opleiding (HBO rechten) en dit is een plek waar ze ook op langere termijn kan blijven wonen. 

Het leverde mij een mooi klusje op: gordijnen naaien. Ze heeft aan twee kanten grote ramen en zonder gordijnen is het net een kijkdoos. We vonden mooie ongebleekte katoen bij Jan Sikkes voor slechts 5 euro per meter. Een mooie low-budget oplossing en ik kon mijn lockmachine weer eens van stal halen. 

Al met al gaat het hier goed. Een volgende keer vertel ik verder. Ik wens jullie allemaal een fijne week!