Buttons en een zelfgemaakt kadootje

Afgelopen week was ik naar iets op zoek. Ik doorzocht allerlei bakjes en mandjes en vond niet wat ik zocht. Wat ik wel tegenkwam, waren deze buttons. Ooit heb ik ze gehaakt, misschien wel 2 jaar geleden. Ik was van plan de patroontjes uit te schrijven. Dat heb ik niet gedaan, ik zou ze overnieuw moeten maken om te kijken hoe ik ze ook alweer gemaakt heb. Ze liggen nu op mijn bureau, ik zal eens bedenken wat ik ermee ga doen!

Een paar dagen geleden maakte ik een kadootje voor de verjaardag van een vriendinnetje van mijn dochter. Zij is een paarden-liefhebster, net als mijn eigen dochters. Mijn dochters sparen Schleich-paarden, ze hebben al een hele verzameling. Daar kun je allerlei accessoires bij kopen, die behoorlijk duur zijn. Dat kan ik (gedeeltelijk) zelf ook maken.

Deze paarden-deken heb ik al eerder voor één van mijn dochters gemaakt:

Ik heb een voorbeeld van een origineel dekje opgezocht en knipte deze 5x na. Al met al was het nog een heel werk. Ik snap nu weer waarom ze zo duur zijn, meneer Schleich... Het meeste gepriegel waren nog de teugels die ik erbij maakte, met ringetjes, stukjes ketting, lint en waxkoord (als sieraden-maakster heb ik alles in huis :-) ). Ik heb 2 setjes afgekregen.

Eerst het voorbeeld naknippen:

5 dekjes liggen klaar om afgewerkt te worden met biaisband en een klittenbandje als sluiting:

Even kijken hoe ze geworden zijn, 2 paarden van mijn dochters dienen als 'pas-paarden':

Het kadootje is in de smaak gevallen, het vriendinnetje is er blij mee.

Jaren geleden al maakte ik spulletjes voor bij de Lego of Playmobil van mijn zoons. Mijn oudste zoon was weg van ridder-lego: Ik kocht tweedehands een kasteel en knipte zelf capejes  van vilt, zodat hij alle 'gewone' Lego-poppetjes ook als ridder kon aankleden. Ik ben ridder Ivanhóóó, sprak hij met verheven stem. En alle slechte ridders werden vervolgens 'in de pan gehakt', met bijbehorende geluiden.

De tweede zoon kreeg een Lego-piratenschip. Op zijn volgende verjaardag zette hij weer een schip op zijn verlanglijstje (groter en duurder). Toen ik hem vroeg waarom, hij had er toch al één, verzuchtte hij: Ik vind de zeilen zó mooi. Ik tekende de vorm van de zeilen na op gestreepte stof en verfde er (met textiel-verf) een stoer piraten-logo op, zoals bij het dure schip. Voor z'n verjaardag kreeg hij nieuwe zeilen, wat was hij er blij mee (en mijn portemonnee ook...).

De Lego-fase is voorbij, de jongens spelen niet meer. En als ik nu weer eens loop te mopperen als ik struikel over een kudde paarden van mijn dochters bedenk ik maar: Ook dit is een fase die voorbij gaat. Het is zo leuk om te zien hoe ze genieten van het spelen!

Kind, geniet ervan, zei mijn moeder al toen mijn zoons nog klein waren. Het gaat zo snel... Ze heeft gelijk!

De afgelopen weken was ik hier druk mee: Naast mijn creatieve bezigheden, speel ik dwarsfluit. 1x per jaar geven we een uitvoering, deze keer in een prachtig verbouwde schuur van een boerderij. De week voorafgaand aan de officiële uitvoering hadden we een extra uitvoering in een verpleeghuis. De patiënten genoten van onze muziek, maar ik heb minstens zo genoten van hun blije gezichten. Eén toehoorder is zelf 25 jaar kerk-organist geweest en kan vanwege zijn ziekte niet meer spelen. Hij verzuchtte toen het afgelopen was: Ik hoop zó dat jullie nog eens komen spelen. Ik hoop het ook!

Gisteravond was de officiële uitvoering. Ik geniet er nog van na, maar ben ook blij dat het weer achter de rug is. Volgende week moet ik toch echt aan de slag voor sinterklaas. Het is elk jaar weer hetzelfde, ik bedenk van alles, maar begin uiteindelijk veel te laat. Maar eens kijken wat er van al die plannen terecht komt, ik heb nog 1 1/2 week (wordt vervolgd...).

Dit plaatje maakte ik een paar dagen geleden, wat een prachtige kleuren, zomaar 's morgens vroeg. Mijn dochters stonden op de vensterbank in de voorkamer. Ikzelf graaide mijn fototoestel van mijn bureau en klom buiten op de picknick-tafel:

Het maakt mij altijd weer onder de indruk van de Schepper. Wij mensjes kunnen heel wat talent(en) hebben, Hij kan alles!

Naaiklusjes...

Als moeder van zes kinderen kom ik natuurlijk regelmatig naaiklusjes tegen. Dat is nou niet direct mijn hobby, het liefst stop ik die ver weg ergens in een donker hoekje van ons huis. Bij het opruimen kom ik dan kleren tegen die ze al niet eens meer passen, of krijgt dochter 3 een gerepareerd kledingstuk wat ooit van dochter 1 was... Nou is mijn jongste dochter net een terriër: Minstens 3x per week vraagt zij: Mam??? Die spijkerbroek, is die al gemaakt?!?! Mam?!?! Ik wil mijn jas weer aan!!! Kijk, dat heb ik nou nodig, aan de slag dus maar!
Wel eens van een konijnen-jas gehoord? Nee, niet zo'n jas van konijnen-bont (mijn dochters zouden mij niet meer aankijken...). Sinds wij vier konijnen hebben, hebben mijn dochters konijnen-jassen, speciaal voor als ze lekker met de konijnen bezig zijn. Helaas gebruiken ze die niet altijd en dan krijg je dus dit:

Een gat, gemaakt door deze knabbelaar (konijnen schijnen geen knaagdieren te zijn, maak mij wat wijs):

Geen grote ramp, want heel dure kleren koop ik nooit. Dit is een jas, gekocht op een kleding-beurs voor 7 euro. Maar evengoed is het jammer, dat vond dochter-lief ook. Gelukkig is mama niet 'voor één gat te vangen' en als iets dan toch moet, dan proberen we er ook iets leuks van te maken. Dat leverde dit resultaat op:

Een met fijn garen gehaakte ster, met de hand vast genaaid. Hehe, dat is weer klaar. Maar toen draaide ik de jas om en ontdekte nog een gat... Oké, dan gelijk nog maar een:

Als we dan toch bezig zijn, gelijk maar de volgende klus aanpakken: een spijkerbroek van mijn jongste dochter met een gat op de knie.

Ze wilde wel een broek met harten op de knie, dat heeft haar klasgenootje ook. Zo gezegd, zo gedaan:

Op beide knieën één, dat is wel zo leuk:

Er ligt nog een spijkerbroek van mijn man (een klusbroek). Hij is nog niet zo te porren voor hartjes of bloemen, wat jammer nou, dat wordt dus gewoon een sááie klus en die verdwijnen nou net in donkere hoekjes... Maar ik moet zeggen, dat al die blogjes die ik van anderen lees (zelfs al gaan ze over naaiklusjes) best inspirerend werken. :-)

En dan nu lekker verder met een boek (Rust, in drie maanden minder stress in je leven van Carianne Ros, daar staan vast tips in die in kan gebruiken) en een haakwerkje: Een opdrachtje n.a.v. mijn  blog-bericht over de baby-knuffeldoekjes van Brittasami.

Als die klaar is, maak ik er nog twee in jongenskleuren, als kraamkadootjes voor kleine neefjes (ze kruipen al bijna...). Ik heb het uilen-doekje van het blog van Brittasami in het nederlands vertaald en ik heb toestemming van BrittMarie om deze op mijn blog te plaatsen. Als ik tijd heb, wil ik de onderdeeltjes van de andere doekjes ook nog vertalen (de basis van alle doekjes is gelijk) en plaats ik ze samen. Nog even geduld dus!

Een hartelijk welkom aan al mijn volgers tot nu toe, 31 al in vrij korte tijd! Ik vind het heel leuk dat jullie meelezen, op- en aanmerkingen zijn van harte welkom. Na een tijdje zal ik eens na gaan denken over een give-away, waar ik nu ook zelf aan mee kan doen bij andere blogs. Zo leuk is dat!

Koosje in de spotlights

Zo langzamerhand heb ik een enorme hoeveelheid hobby-boeken, tijdschriften en patronen verzameld. Het meeste dient voornamelijk ter inspiratie. Ik vind het heerlijk om een boek door te bladeren of mijn patronen-map in te kijken. Als ik dan een keuze moet maken val ik vaak terug op een basis-patroon, waar ik gemakkelijk mijn eigen invulling aan kan geven. Koosje van Christel Krukkert is zo'n patroon, wat ik al tig keer heb gemaakt in allerlei varianten:

Een piraten-Koos voor een stoere knul, die het Koosje dat zijn zusje voor haar verjaardag kreeg toch wel erg lief vond. :-)

Het zwaardje heb ik gemaakt van rubbervellen en ingekleurd met een permanent-marker met dunne punt. De munten zijn gemaakt van fimo-klei (officieel polymeer-klei, maar als je 't over fimo-klei hebt weet iedereen wat ermee bedoeld wordt).

En dan deze moeder en dochter die samen genieten van een zomerse picknick:

Het serviesje is ook gemaakt van fimo-klei. Deze dametjes waren bedoeld voor een zomer-swap van het amigurumi- en haakforum. Het was dan ook boven de 30 graden en de klei leek wel boter...
Zo zonder snoetje vind ik Koosje nog het allerleukst. Mijn jongste dochter denkt daar anders over: Toen ik deze piraten-Koos liet zien, kwam zij met al haar Koosjes aanzetten (ze heeft er een stuk of wat): Of ik die ook maar even van snoetjes wilde voorzien :-P

Vorige week ben ik naar de Krea Doe-beurs geweest. Het was een leuke dag (al was ik er alleen) en ik had van te voren een boodschappenlijstje gemaakt. Dat werkt goed en ik ben eerst de beurs over gegaan voor ik mijn aankopen deed. Dat scheelt een hoop impuls-aankopen... De meeste bolletjes garen heb ik laten liggen (viel niet mee met al die leuke aanbiedingen). Ik was op zoek naar een mini-uilenstempel om fimo-bedels mee te maken. Uiteindelijk vond ik er één met twee uiltjes op een tak. Die is wel bruikbaar denk ik, ik gebruik de uiltjes dan apart. Daar laat ik binnenkort wel meer van zien. Ook kocht ik een prachtig boek: De Poppen van Tante Hilde
Na de beurs ging ik gezellig bij mijn ouders eten die daar in de buurt wonen en als klap op de vuurpijl volgde er nog een vriendinnen-weekend in een B&B in Elburg! Een heerlijk weekend, waarbij we zaterdag-morgen een gedeelte van de Open-Doors-dag in Zwolle bezochten. Uiteindelijk was ik zondagavond pas weer thuis. Het was genieten, maar ook heel intensief, al die indrukken en gesprekken. Vandaar mijn wat late Krea-Doe-verslagje!