Terug van weg geweest

En dan zijn er zomaar weer een paar weken om en is de vakantie voorbij. Helaas verliep de vakantie anders dan gedacht: Mijn moeder bleek ernstig ziek te zijn. Na een kijkoperatie was de chirurg heel somber gestemd en we hielden er al rekening mee dat we snel afscheid van haar zouden moeten nemen. Na verder onderzoek kwamen de artsen tot de conclusie dat behandeling nog mogelijk is. Mijn moeder zal een chemo-kuur ondergaan en ze verwachten dat ze zo 'nog een paar jaar erbij krijgt'. 

Mijn moeder is heel rustig, dat was voor mij zo bemoedigend toen ik haar bezocht in het ziekenhuis. Ze ondergaat alles en vertrouwt helemaal op God. Dat geeft haar en ons rust en vertrouwen voor de toekomst.

Inmiddels is ze weer thuis.

We waren de laatste 2 weken in onze eigen caravan. Internet werkte daar niet zo geweldig, dus ik heb alles maar opgespaard. Hier wat foto's:

Een bloemenslinger voor een jarige buurvrouw.

Mmm, die staat bij ons in de caravan ook wel leuk. Dan moet ik er nog maar eens één maken! :-)

En dit is dan ons plekje, een half uurtje rijden vanaf ons huis. We hebben sinds kort een party-tent ernaast. Geen overbodige luxe, want een groot deel van de dag was De Haakclub actief in de caravan: 

Vorig jaar heb ik mijn dochter en haar camping-vriendinnetje haken geleerd. Een ander vriendinnetje leerde het van haar moeder en met z'n drieën vermaakten ze zich uitstekend, al kletsend met haakwerkjes op schoot. :-)

Of zelf bloemen maken, óók een leuk werkje!

Ook mama vermaakte zich met een haakwerkje en een boek!

Zomaar wat armbandjes gefreubeld. Ik heb geen patroon gebruikt, maar iets dergelijks vind je bij Claire (ik heb aan beide zijden een golfrandje gehaakt, net als Maddy). Ik won een paar weken geleden een armbandje bij haar en vond het leuk het zelf ook eens te proberen. Mijn dochter wilde graag een dobbelsteentjes-armband.

Verder heb ik nog een stapel granny's liggen, om knuffeldoekjes van te maken. Of ik ook een bloem-doekje wilde maken, vroeg dochterlief. Nou vooruit dan maar, wel lastig dáár een leuk gezichtje op te borduren maar Bloempje is goedgekeurd!

Ik ging zelfs buiten mijn comfort-zone aan de slag met oude fietsbanden (een workshop die op de camping gegeven werd). Uiteindelijk vond ik het toch leuk om te doen: Je knipt blaadjes en prikt die vast op een ring van piepschuim. 

En dit is één van de haaksels van mijn dochter: Zij haakte haar eerste knuffeldoekje: Wollie Bollie Blauw! :-) Ik heb maar een héél klein beetje geholpen. Het in elkaar zetten was een feest: Bij elk onderdeeltje dat erbij kwam werd ze er verliefder op, tot het laatste oogje erop was geborduurd en ze haar eindelijk in de armen kon sluiten: Ohhhhh, wat is ze lief!!!! :-)