Oehoeoeoe: loomen (op een spijkerplank!)

Al een tijdlang zag ik de gekleurde elastiekjes in de winkels liggen. Ik lette er niet zo op. Ik ben niet zo van de rages, al kan ik mij er van vroeger nog één herinneren: Een oranje sinaasappel aan een plastic koord met een lus die je om je been kon doen. Al draaiend sprong je er dan overheen. Had je er geen, dan deed je een tennisbal in een afgeknipte pantykous, dat kon ook prima. Wat was ik gelukkig dat ik 'een echte' voor mijn verjaardag kreeg en wat heb ik er veel mee gespeeld. 

En ja, zo zijn we hier nu dan toch 'in de ban van de loombands'. 

Hoe is dat zo gekomen? Twee weken gelezen was ik gezellig bij Lize van het blog Bonjoli op de koffie. Zij demonstreerde enthousiast het maken van een armbandje op een mini-loom (zie boven), zó leuk voor de kinderen. 'Het kan ook op een vork', vertelde ze erbij en ik kreeg een zakje elastiekjes mee naar huis. Thuisgekomen gaf ik het zakje aan mijn jongste dochter, vork en laptop (nederlandstalige filmpjes van EvelineMaureen) erbij en ja hoor, daar ging ze. 

Het ene na het andere armbandje rolde van de vork. 'Mama, ik heb dringend nieuwe elastiekjes nodig!'

Afgelopen donderdag stond er een workshop tashanger-maken op stapel, voor de Zip-your-Lip-actie waar ik al eerder over blogde. Last-minute kreeg ik het idee om een loom-workshop erbij te geven. Het was te kort dag om via internet elastiekjes te bestellen. Gelukkig kreeg ik van Lize ook de link van Kralen en kralencreaties en kon ik de elastiekjes zelf ophalen. Ook bestelde ik schattige mini-loompjes (sorry, ze zijn tijdelijk uitverkocht, ik kocht ze allemáál... ;-) ). De elastiekjes zijn latex-vrij. Handig voor mij als ik mijn dochter even moet helpen, omdat ik een latex-allergie heb. 

Respect voor mijn 11-jarige dochter, die als volleerde workshop-leidster het ene na het andere kind op weg hielp met loomen. Het idee van de knoop als sluiting vond ik hier (en er zijn heel wat WK-armbandjes gemaakt door jonge voetbal-fans :-) ). 

Zelf gaf ik een kralen workshop en het was 'beredruk' bij beide workshops. De echte loompjes waren al snel bezet en er stond een rij van wachtende kinderen. Toen ben ik snel naar de keuken van de kerk gerend om vorken erbij te halen. :-)

Van te voren was dochterlief nog wat zenuwachtig: 'Stel nou dat niemand het wil doen?!' Achteraf verzuchtte ze: 'Mama, ik had nog geen minúútje om uit te rusten', nou ja eentje dan toen ze zelf een kralenhanger maakte: 

Ze wil nu dolgraag een échte loom. Maar ja, het duurt nog een paar weekjes voor ze jarig is. 'Mama, kun jij er één maken?!' 'Geen idee, maar we kunnen het natuurlijk proberen!' En we zochten een plank en spijkers, keken hoeveel pinnetjes een échte loom heeft. We gebruikten het mini-loompje als maat voor de afstand tussen de pinnetjes. Papa keek belangstellend toe of het wel goed ging en ja hoor, niet één keer op m'n duim geslagen! ;-) 

En dan het spannendste moment: Zou het werken?! Dit is een schuine loom, daar kun je niet alles op maken, merkten we al snel. Even verder gezocht naar wat wel kon en aan de slag!

Zou het lukken?!

En ja hoor, na (eerlijk is eerlijk) wat zuchten rolde de eerste Stardust-armband van de plank!

Een echte loom werkt vast makkelijker, je moet echt héél goed opletten dat je alle elastiekjes goed meehaakt. Maar oefening baart kunst en inmiddels is mijn dochter er al aardig handig mee: Na de Stardust-armband (met hulp van mama), maakte ze zelf een Stardust-ring, drakenhuid-armbanden, bloemen en zelfs een heuse uil! :-) Iedere nieuwe knuffel wordt hier letterlijk in de armen gesloten en ook het uiltje kreeg een dikke kus als begroeting toen 'ie klaar was. :-)