Nieuw blogje: Loomlove

Met enige trots presenteer ik het nieuwe loom-blog van mijn dochter: Loomlove. :-)

Waar ze ook naar toe gaat: Op vakantie naar Zweden, spelen bij een vriendinnetje of gezellig eten bij de Ikea, de loomspullen gaan mee. :-)

Ze hoopt natuurlijk op wat volgers en reacties. ;-)

Van een omslagdoek en een reis naar Zweden tot een konijn-met-een-gebroken-pootje...

Hejhej (zweedse groet),

Daar ben ik weer, terug van weg geweest van een heerlijke vakantie in Zweden! Eindelijk weer eens gelegenheid voor een (deze keer) lekker uitgebreid (foto-)blogje. Het is nou niet onze gewoonte om zover weg te gaan (het is onze eerste buitenland-vakantie sinds 23 jaar). Aanleiding voor deze trip was het vakantie-werk van onze dochter en haar vriend op een camping in Zweden: Storängenscamping bij het plaatsje Ransäter in de mooie provincie Värmland (50 km van Karlstad). We besloten daar een kijkje te nemen en gingen uiteindelijk met het hele gezin. Een reis van twee dagen (met overnachting in Denemarken), die ik grotendeels hakend doorbracht. ;-)

Ik had zin in een makkelijk haakwerkje, zodat ik ondertussen om mij heen kon kijken. Dat werd de omslagdoek uit Haken en kleur, gehaakt met Bianca-garen van de Wibra. De kleur van de rand en de bloemen komt een beetje anders over dan deze in werkelijkheid is: De kleur komt heel dichtbij het roze van de omslagdoek: neon-roze.

De rand, bloemen en kwasten maakte ik anders dan in het patroon staat en de doek heeft wat minder toeren (mijn dochter vond 'm zo groot genoeg ;-) ). De kwasten zijn gehaakte lossen-koordjes, afgewerkt met kralen. Verder wilde mijn dochter graag een schulprandje (kon geregeld :-) ). De bloemen maakte ik als volgt: 

Haak 10 stokjes in een magische ring. Haak vervolgens 5 blaadjes als volgt: Haak 2 lossen en 3 dubbele stokjes in de eerste steek, hv in de volgende steek. Herhaal dit 4 keer. 

Het kostte even moeite om mijn dochter over te halen, maar hier is 'ie dan: een one-minute-draagfoto in het mooie Zweden (waar het veel te warm was om de doek écht om te dragen). 

Na twee dagen rijden zagen we dan éindelijk het bord van de camping opdoemen. Ik moet zeggen dat ik het geen straf vond zo lang in de auto te zitten, al was het wél warm... Ook onze dochters vermaakten zich prima: Vanaf Denemarken klonken opgewonden 'oh's' en 'ah's' vanaf de achterbank en er werden heel wat foto's gemaakt. :-) 

We sloegen rechtsaf bij het bordje Storängens Camping: van de camping zelf was op dat moment nog niets te zien, die lag verscholen achter de bomen. Maar toen we de helling naar beneden afreden, zagen we tot onze verrassing de camping: prachtig groen, liggend aan de rivier, met vriendelijke bruine stuga's. De eerste van links bleek die van ons te zijn. We werden opgewacht door onze dochter en haar vriend. En een hele horde muggen, want die zijn daar 's avonds behoorlijk actief... Sinds deze vakantie ben ik (nog meer, ik gebruikte het al) fan van Tea-tree-olie: Je stipt de plek aan en de jeuk trekt bijna direct weg, de bultjes verdwijnen ook snel.

Toen we net aangekomen waren zei mijn dochter: 'Oh ja mam, dat was ik nog vergeten te vertellen, maar er zit hier een hobby-winkeltje op de camping'. 'Een hobby-winkeltje?!?!' En ja hoor: Jankes Stickatgarn, dát moest gelijk op de foto! En het bleef niet bij een foto van de buitenkant, dat snap je wel! :-) Janke is de moeder van de (nederlandse) eigenaresse van de camping, die 9 jaar geleden samen met haar dochters naar Zweden geëmigreerd is. Janke is vooral een breister en ze verkoopt mooie garens (die ook prima voor haakwerk te gebruiken zijn ;-) ). 

Dat kostte op de terugweg wat strijd met mijn dochter. Haar loom-spullen waren per ongeluk ingepakt en nu wilde ze haken. En wel met één van mijn verse zweedse bollen garen (waar ik dus al, ssst sinterklaas!, een bestemming voor had). Gelukkig stelde zij zich tevreden met een bol Bianca, die over was van haar omslagdoek. Ze ging wat haken voor Willem Bever, die zich in Zweden bij haar knuffel-gezelschap gevoegd had: Een kado van grote zus, die op haar verjaardag al in Zweden was!

Willem Bever wilde óók graag een omslagdoek. Het is een jongen, maar volgens mijn dochter houdt hij van meisjeskleuren. :-) 

In Zweden heeft Willem heel wat broertjes en zusjes. Mijn dochter heeft er één gezien toen ze met mijn man, de vriend van mijn dochter en haar zusje ging kanoën in de rivier waaraan de camping gelegen is.

Willem wilde nog wel even poseren om de achterkant van zijn omslagdoek te laten zien: Gewoon een rechte lap van vasten met een schulprandje eromheen. Geen wonder, hij is gek op hout... Oei, snel Willem naar een veiliger plekje verhuizen, voor hij wat anders met onze bank gaat doen dan erop zitten!

Al met al hebben we enorm genoten van ons Zweden-avontuur, zowel op de camping als de uitstapjes die we maakten: Wandelen en toeren in de omgeving, en zelfs eten bij de Ikea in Karlstad (de saus smaakt wel héél anders dan in Nederland, laten we 't er maar op houden dat de zweden een andere smaak hebben... ;-) ). Wat mij altijd bij zal blijven zijn de prachtige en steeds wisselende wolken-luchten!

Deze foto maakte ik toen ik ('s nachts om 3 uur!) naar de wc liep. De zon kwam op en gaf het idee dat het al minstens 6 uur in de morgen was. Echt donker werd het er niet, op z'n donkerst was het tussen 12 en 2 uur 's nachts en dan nog lang niet zo donker als hier in Nederland. We hoorden 's nachts vaak een vreemd gillend geluid, wat zou dat voor vogel zijn? Het bleken gillende herten te zijn! We hebben zelfs een slang (waarschijnlijk een zwarte adder) zien zwemmen.

En dan ben je zomaar weer thuis. Tot Duitsland aan toe klonken de protesten van onze dochters: 'Pap, zullen we weer terug gaan?! We halen gewoon de konijnen naar Zweden en blijven er!' :-) Stijfjes rolden we uit de auto, onze 'Big Merc' (een al wat oudere Mercedes Benz) had zich prima gehouden.

Wat we aantroffen was even schrikken: Ons konijn Puk lag suffig niet in maar náást zijn ren. Hij leek pijn te hebben. We konden gelijk bij de dierenarts terecht: Zijn pootje bleek gebroken en hij was wat versuft door gebrek aan water.

Wat was er gebeurd?! We waren al gebeld door onze overbuurman dat deze boef, de buurman van Puk, een ontsnappingspoging had gedaan. Hij had lekker rondgehopst in de tuin en had de andere konijnen de kop gek gemaakt. Vervolgens was Pukkie aan het graven gegaan om óók uit zijn hok te komen en was daarbij waarschijnlijk klem komen te zitten. 

En nu moet de patiënt 4 tot 6 weken rust houden. Hij mag zijn hok niet uit en krijgt de eerste paar dagen pijnstiller. Hij strompelt wat rond  en ziet er gelukkig weer stukken beter uit dan toen we hem vonden! En, zoals je ziet, het ontbreekt hem niet aan zorg en aandacht! We zijn wel blij dat het gebeurde op de dag dat wij terug kwamen, zodat wij zélf met hem naar de dierenarts konden!

En Dorito, de zwarte rakker?! Die heeft vanmorgen weer een ontsnappingspoging gedaan. We zagen tot onze schrik dat zijn hok en ren leeg waren, waar zou hij zijn?! De eerste zoektocht leverde niets op. Maar toen we eens goed zijn hok inspecteerden zagen we een diep gat, onder de schutting door naar de buren! Gauw gauw renden we er heen. En ja hoor, daar zat hij, kletsnat (het regende flink vandaag) en wat verwezen aan de andere kant. Blijkbaar wilde hij wel graag terug naar zijn vertrouwde omgeving, maar wist hij niet meer hoe hij terug moest! De rest van de dag heeft hij ín zijn hok gezeten en morgen gaan er flink wat stenen in z'n ren, zodat hij niet wéér aan het graven kan!

Nou, tot zover de avonturen van ons en ons konijnenvolkje! 

We genieten nu weer van onze eigen tuin, in plaats van de mooie natuur in Zweden. Die natuur heeft ook een keerzijde. Wat waren we op gewonden en blij dat we een échte eland (al was het dan één zonder gewei) zagen, zomaar langs de doorgaande weg! De dag voor ons vertrek gebeurde er een heel ernstig ongeluk, vlakbij onze camping. Op de weg waar wij al zo vaak langs gereden waren, was een motorrijder op een plotseling overstekende eland gebotst. Een meisje dat gevaren-driehoeken neerzette, werd vervolgens geschept door een passerende auto. 

We hoorden ook meer van de vliegramp toen we weer thuis waren, wat verschrikkelijk! 

De komende dagen zal ik jullie blogs weer bezoeken, er is vast een heleboel bij te lezen en te bekijken!

Bont én rood met witte stippen

Veel nieuws heb ik niet gemaakt, de afgelopen weken. Maar ik heb een paar foto's die ik nog niet heb laten zien, bij gebrek aan tijd om te bloggen. Ik deed een ruil met Suus van het blog MejuffrouwB. Zij bood een ketting te ruil aan (welke kun je zien als je op de link naar haar blog klikt).

Ik maakte een rood-met-witte-stippen-tashanger voor Suus, met fimo-bedels en -kralen. Het Blond-hangertje had ik nog (gemaakt van verkleind Blond-inpakpapier, houten geverfde hangertjes en Mod Podge).  

Ook gaf Suus aan dat zij van bont houdt. Ik maakte eerst de fimo-kralen in vrolijke kleurtjes en vervolgens deze armband. Toch altijd weer spannend om iets voor iemand anders te maken, maar Suus is er blij mee. En ik met de ketting, die in het echt nog mooier is dan op de foto! Dank je wel Suus, het was een geslaagde ruil-actie.

Mijn dochter maakte een tashanger voor juf, met natuurlijk een zelf geloomde aardbei-bedel. Met de hele klas mochten ze bij haar thuis een klassenavond houden. Een geweldige juf, die ze twee jaar hebben gehad. Ze gaan haar heel erg missen!

Afgelopen week vierden wij het 55-jarig huwelijksfeest van mijn ouders. Reden genoeg om wat minder actief te zijn in blogland: Ik maakte twee fotoboeken met foto's van de afgelopen vijf jaar. We hebben met elkaar als familie van het feest genoten in Stayokay Hostel in Soest: een uniek plekje in een dorp waar ik zelf opgegroeid ben.

Het was een bijzondere gebeurtenis, omdat mijn moeder heel ernstig ziek werd het afgelopen jaar. De behandeling heeft zij goed doorstaan en het gaat nu goed met haar, al is haar gezondheid broos. 'Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand', zongen we met elkaar bij de maaltijd. Daar vertrouwen wij op en we kijken terug op een prachtige dag!