Dag Pukkie!!

Gisteren moesten we helaas afscheid nemen van ons kleinste konijn, Puk. Zijn ondernemingsdrang werd hem fataal. Ruimte had hij genoeg, al onze konijnen hebben een ren waar ze overdag lekker kunnen rondspringen. Soms was het een tijdje rustig, maar onvermijdelijk zocht hij toch weer een manier om eruit te komen. Afgelopen zomer brak hij zijn poot, toen hij zich onder z'n ren door naar buiten wilde graven en daarbij klem kwam te zitten. Net terug van vakantie konden we direct door naar de dierenarts, die hem vocht en medicijnen toedoende. Zijn pootje genas. We dachten eerst dat hij verdere pogingen wel achterwege zou laten, maar nee dus.
De laatste weken sprong hij omhoog, haakte zich vast boven in z'n ren en bleef daar een tijdje hangen. Daarbij speelde hij het af en toe klaar om op deze manier uit z'n ren te komen. Het aanhangwagen-net (wat er uit voorzorg overheen ligt) knaagde hij door en het plankje wat daar (nog eens ten overvloede) op lag, duwde hij omhoog. Of hij werd moe en liet zich naar beneden zakken. Bij zijn laatste poging kwam hij op een ongelukkige manier klem te zitten. Toen we hem vonden was het al te laat. We zijn direct naar de dierenarts gegaan, die niets meer voor hem kon doen.

Dag Pukkie, dag lief eigenzinnig ondernemend konijntje, kleine avonturier die je was. 7 jaar geleden kwam je bij ons als een bibberend, angstig hoopje konijn. Als ik naar buiten loop, kijk ik altijd automatisch naar links en pluk in het voorbijgaan een paar blaadjes. Nu komt er nog maar één konijn aanrennen, het andere hok ziet er verlaten uit. De meiden zullen je ook zo missen. Erg aanhankelijk was je niet, maar af en toe ging je er lekker voor zitten om je te laten aaien, als je zin had. Je was een bijzonder karakter-diertje, een prachtig schepseltje!