Van 3 gehaakte beren en een Zweden-reis

Het is al eind februari, hoog tijd om hier weer eens wat van mij te laten horen. 

Al heb ik nu niet veel tijd voor handwerken en knutselen, ik heb wel een leuk project afgemaakt, net voor de kerstvakantie. 3 My Krissie-beren voor 3 zusjes, daarover straks meer. 

Terwijl de voorjaarsbloemen overal uit de grond tevoorschijn komen, geniet ik nog na van een heerlijke wintervakantie. Al ligt die alweer even achter ons. In de kerstvakantie trokken wij de voordeur achter ons dicht en stapten in de auto voor een 2-daagse reis naar onze vakantiebestemming, in de buurt van Uppsala in Zweden. 

Wat een heerlijke verrassing stond ons te wachten toen we daar aankwamen. De foto's hadden niets teveel gezegd, het huisje overtrof zelfs onze verwachtingen. Het was knus en gezellig. We werden hartelijk welkom geheten door onze gastvrouw en gastheer Carina en Henri. De houtkachel brandde en verspreidde een heerlijke warmte. We voelden ons direct thuis, helemaal toen Carina een schaal met heerlijke zweedse koekjes en cake kwam brengen.  

Omdat we de kerstdagen er doorbrachten, konden we wat proeven van de kerstsfeer in Zweden. Het kerstfeest wordt door de zweden gevierd op kerstavond de 24e december. 

Alle kinderen kijken er 's middags Kalle Anka (Donald Duck). Daarna kijken ze uit het raam of de kerstman langskomt en 's avonds is het kerstdiner. Op eerste kerstdag slaapt iedereen uit, volgens onze gastvrouw. 

Onze dochters sloten zich aan bij de zweedse gewoonte en keken gezellig Kalle Anka van 15-16 uur (alle tv-zenders zenden het uit). Zelf vierden we het volgens onze eigen traditie op eerste en tweede kerstdag. Samen met mijn oudste dochter bezocht ik een kerstnachtdienst op 1e kerstdag en dat was nog een hele belevenis. De dienst bleek niet in het kerkje te zijn in het dorp waar wij verbleven (Edbro), maar in een naburig dorpje. Dat werd 'gas op de plank' (de dienst begon al over 5 minuten). 5 minuten na aanvang van de dienst kwamen we aan. 

De kerkgangers zongen onverstoorbaar door, terwijl wij door het prachtige historische kerkje slopen (we voelden ons net overstekende elanden), en een plekje zochten. Mijn dochter spreekt zweeds, dus zij kon hier en daar wat vertalen. Het bijbelgedeelte over de geboorte van Jezus is voor mij zo bekend, dat kon ik goed volgen. Ik hou van de liederen en de muziek, maar het koor en de trompet waren dusdanig vals dat ik mijn dochter niet aan durfde kijken, bang om in de lach te schieten. Ik had de indruk dat het meer een ritueel gebeuren was, dan dat de bijbelse woorden inhoud hadden voor de kerkgangers. Toch was het mooi om mee te maken. 

We maakten samen met onze dochters gezellige uitstapjes. Dit is in Uppsala, waar onze oudste dochter tot voor kort woonde (ze is weer terug in Nederland) en waar we in de herfst ook geweest zijn. 

Het is een prachtig stadje. De rivier die door het stadje stroomt was een machtig gezicht. Het had veel gesneeuwd en geregend, de weken ervoor. Dat gaf een heel ander beeld dan toen wij er in de herfst waren. 

Op '3e kerstdag' was er een prachtige verrassing, toen we 's morgens uit het raam keken. We hoopten er al op, maar ja garantie heb je niet. We konden nog genieten van een paar heerlijke dagen sneeuw. Sneeuw en winter horen bij elkaar, wat mij betreft. Helaas hebben we in Nederland nog geen winterweer gehad. Daarom ben ik extra blij met onze Zweden-ervaring. Het huisje ligt in een buurtschapje met een paar huizen middenin de natuur. We zagen er zelfs een kudde wilde zwijnen, toen we op de terugweg waren van één van onze uitstapjes. 

We ontbeten vaak met muesli met Lättfil, een drank die het midden houdt tussen yoghurt en karnemelk. Volgens onze dochter vraagt elke zweedse student die in Nederland studeert waar je lättfil kunt kopen. :-) 

Onze 19-jarige dochter heeft sinds ruim een half jaar haar rijbewijs en wilde maar wat graag rijden. Dat was fijn, ze heeft heel wat uren het stuur in handen gehad, zowel op de heen- als op de terugreis. 

Na een hartelijk afscheid van Carina en Henri, bij wie we de dag voor ons vertrek uitgenodigd werden voor een traditionele zweedse Fika (koffie en glögg, met allerlei zoete heerlijkheden), reden we terug naar Nederland. Het was een vakantie met een gouden randje en we hopen zeker nog eens terug te keren in het huisje dat we huurden via Airbnb. 

Natuurlijk gingen we snel bij onze lieve kleindochter kijken. Ze lag lekker te slapen in de box. 

Inmiddels zijn we al weer 2 maanden thuis. Het winterweer wil er maar niet van komen in Nederland. Tijdens een flinke natte sneeuw-bui nam ik deze foto. Ons Zweeds-rode schuurtje doet mij toch elke dag even aan Zweden denken. :-)

Ik sluit af met de berenfoto waar ik mee begon. Ik kreeg een leuke opdracht: 3 beren haken voor 3 zusjes. De opdrachtgeefster koos voor het patroon van de My Krissie-beer. Het sjaaltje komt uit het boek Mijn hondjes van sokkenwol. Ik heb nog een beertje in de maak, al heb ik er nu niet veel tijd voor. Voor 4 april hoop ik mijn scriptie in te leveren voor de cursus contextueel pastoraat bij Koinonia. Daarna komt er weer meer tijd voor creatieve bezigheden en bloggen. Het kriebelt wel, moet ik zeggen! :-)