Pipbags and more

Het is al lange tijd rustig op mijn blog. Dat wil niet zeggen dat ik niet creatief bezig ben. Ik heb genoeg om te laten zien, maar het ontbreekt mij aan tijd om een blogje te schrijven. Ik ben druk met werk en gezin, vrijwilligerswerk, musiceren en een dag per week oppassen op onze kleindochter. Vervelen doe ik mij bepaald niet. Maar hier ben ik dan weer eens even.

De vrolijke pipbags haakte ik voor de eerste verjaardag van onze kleindochter. Een jaar alweer, wat is de tijd omgevlogen! Ze loopt, klimt ook de trap op en kletst al honderduit. We genieten volop van haar, ze is zo lief en altijd vrolijk. 

In de zomer gingen onze zoon en schoondochter naar Spanje op vakantie. Kleindochter genoot van het spelen met water en de stenen die op het strand lagen was ze uren zoet mee. Een tijdje daarvoor had ik de pipbags op Instagram voorbij zien komen: een ontwerp van De Haakzolder. Die zou ze vast leuk vinden, als alternatief voor de stenen.

Ik haakte er een vrolijk mandje bij van een paar draden katoen. Een gebedenboekje en een kaartje maakten het pakketje compleet. Ze is geen makkelijke slaper, maar als oma een liedje voor haar zingt, zakken haar oogjes langzaam maar zeker dicht. Het lied Jezus is de Goede Herder is één van haar favoriete slaapliedjes. Toen ik de kaart een tijdje geleden zag staan in de boekenwinkel, nam ik die mee voor haar.

Ze was heel blij met haar kadootjes en speelt er naar hartelust mee. Het mandje zet ze graag op haar hoofd als hoedje, past perfect! :-) 

Nog een mandje haakte ik voor de verjaardag van onze dochter. De ene keer is ze haar sleutels kwijt, de andere keer haar studentenpas, dan weer haar paspoort. Zo kwam ik op het idee een mandje te haken voor haar belangrijke spullen. 

In het mandje kwam een zonnetje met de tekst: 'Gebruik mij voor alles wat je niet kwijt wilt raken, dan ben ik jouw zonnetje in huis!' :-))

En dan nog een gehaakt kadootje. Onze kleindochter was al jarig toen ze nog in Spanje waren. Voor onderweg had ik alvast een toepasselijk kadootje meegegeven: Een Spaans danseresje, om op haar kamer te hangen (dacht ik). Zover is het nog niet gekomen, ze speelt er graag mee. Ze houdt het aan de ophanglus vast, slingert het heen en weer en roept vrolijk: 'Wip wap wip wap!' :-) Nou ja, een danseres houdt tenslotte van bewegen, niet waar? 

Het patroontje voor de danseres, komt uit het boek Adinda's World, een vrolijk haak- en inspiratieboek. Ik had bij mijn schoondochter laten vallen dat ik dat boek zo leuk vind en vervolgens kreeg ik het van mijn zoon op moederdag.

Onze andere zoon en schoondochter zijn een paar maanden geleden gaan samenwonen. Ze waren druk bezig de studentenflat, waar onze zoon al woonde, op te knappen en van leuke tweedehands meubeltjes te voorzien. Schoondochter had deze stoel al een tijd in de schuur staan. Hij was aan de straat gezet door een andere student. Zo gaat dat in het studentencircuit. ;-) 

Onze kinderen herinneren zich nog dat mama vroeger altijd achter de naaimachine zat, dus of ik wilde helpen met de stoel bekleden. Schoondochter had de stoel al netjes in de lak gezet. Mmmm nou, dat vond ik nog best spannend. Mijn naaivaardigheden liggen de laatste jaren vooral te verstoffen in de kast. Maar wie niet waagt, wie niet wint en aan de stoel kon ik mij geen buil vallen. Het viel uiteindelijk best mee, zelfs het naaien van de ritsen - keurig weggewerkt achter een flapje. Zoon en schoondochter zijn er blij mee. Zo wordt de flat langzaam maar zeker steeds gezelliger. Hun laatste project was een gratis kast, geverfd in mat-zwart. Het resultaat kan zo in een woonblad. Ik vind het zo leuk, hoe ze hun spullen met een klein budget bij elkaar scharrelen.

Inmiddels hebben ze ook twee katten, een gezellig en speels duo. Ik haakte voor beide katten een balletje met een vrolijk belletje.

Oude liefde roest niet... Ik bekeek al mijn oude projecten, haalde hier en daar wat uit. Ook deze deken wilde ik uithalen. Grote projecten stranden vaak bij mij, dat was vroeger al zo. Maar toen ik de vrolijke kleurtjes zag, werd ik op slag weer verliefd en ik besloot de deken nog een kans te geven. En nu ben ik al bijna klaar: Alleen nog een rand erom! Binnenkort hoop ik het eindresultaat te laten zien. En nu maar hopen dat dat binnenkort niet zo lang duurt als mijn vorige blogje. Maar dan zijn jullie toch weer even op de hoogte.